
Wie zit daar?
Ik weet nog goed dat ik één van die eerste keren aan het kolven was toen een collega de deur probeerde en na gemerkt te hebben dat deze op slot zat, vroeg wie er op zat. Ik zei dus mijn naam en hij had zoiets van “O, dus jij zit hier ook wel eens”. Na 5 minuten kwam hij terug en de deur zat nog steeds op slot. Dus kwam de opmerking “Dat duurt ook lang bij jou”. Ik had niet zoveel zin om door de deur heen uit te melden dat ik aan het kolven was. De meeste mannen weten niet wat kolven is, dus dan moet er ook een uitleg volgen. Ik heb daarna wel een mailtje naar mijn collega's van de gang gemaild dat ik op dit toilet de komende maanden zou gaan kolven en het fijn zou zijn als eventuele personen die dit toilet wel eens gebruikten voor een 'grote' boodschap dit op het heren of damestoilet zouden doen. Zo'n mailtje had ik beter vooraf kunnen sturen of laten sturen door een teamleider ofzo. Dan is het tenminste meteen voor iedereen duidelijk.
Steun uit onverwachte hoek
Toch bleef ik me af en toe wel ongemakkelijk voelen. Ik had vaak meerdere afspraken en/of vergaderingen achter elkaar door en moest dan wel eens eerder weg of dat ik later kwam. Meestal verzon ik dan maar een smoesje of maakte gewoon rustig een excuus voor mijn late binnenkomst. Wat ik trouwens erg leuk vond, is dat er twee keer oudere mannelijke collega's naar me toe zijn gekomen om te zeggen dat ze zo'n bewondering hadden voor het feit dat ik borstvoeding bleef geven terwijl ik ook werkte. Je zult altijd zien dat zoiets uit onverwachte hoek komt.
Mannelijke collega houdt voor ons kolfschema bij
De tweede periode van kolven op mijn werk vond ik vele malen relaxer. Het feit dat er nog twee van mijn collega's ook kolfden en er nu een echte kolfkamer was, maakte het kolven veel vanzelfsprekender en makkelijker. Ook wist iedereen nog wel dat ik bij mijn eerste kindje ook borstvoeding was blijven geven en toen dus kolfde. Ik hoefde dus niemand meer iets uit te leggen. Ook vond ik de grapjes die hierover af en toe gemaakt werden helemaal niet meer ongemakkelijk. Juist omdat we met meerdere vrouwen waren die kolfden, konden we hier best om meelachen of ook een grapje maken. Onze kolfschema's bespraken we rustig ook met onze kamergenoten erbij als dat zo uitkwam. Een mannelijke collega's die tegenover de kolfkamer zit, maakte altijd grapjes dat hij het schema wel zou bijhouden en ons zou laten weten wanneer de kolfkamer weer vrij was en dus de volgende kon.
Omstandigheden ideaal, dan veel makkelijker vol te houden
Was ik bij de eerste nog heel blij dat ik een half jaar volledige borstvoeding had weten vol te houden, bij de tweede heb ik nog een paar maanden langer gekolfd, zo ongeveer tot ze ruim 8 maanden was. Ook al beslis je natuurlijk helemaal zelf hoe je lang je wilt kolven op je werk. Als de omstandigheden ideaal zijn, is het wel heel veel makkelijker vol te houden. Dat heb ik deze keer wel duidelijk gemerkt.